Eet meer aardpeer!

Als we dan toch het hoofdstuk ‘Rare kwiestenbiebels uit de groententuin’ aansnijden, waarom dan niet eens een gezellig onderonsje over de aardpeer? Toegegeven, wij hebben al veenmannen zien opgraven die er appetijtelijker uitzagen dat dit knoestige knolletje, maar laat u niet afschrikken door zijn ietwat controversiële uiterlijk! Dit peertje is een echte krachtpatser.

 

Neen, neen, neen, de aardpeer is GEEN familie van de aardappel! Voilà, daarmee is dat misverstand voor eens en voor altijd uit de wereld geholpen. De plant behoort tot de Helianthen en is daarmee een neef van… De zonnebloem, godbetert! De plant in bloei heeft gele, zonnebloemachtige bloemen. De aardpeer is de wortelknol van deze plant, en die zit onder de aarde, of wat dacht je. Geen idee hoe men bij die ‘peer’ komt – er bevinden zich blijkbaar ook lolbroeken onder de botanisten.

 

Ons leven is nog moeilijk voor te stellen zonder ‘patat’. Maar wist je dat de aardpeer hem al sinds de 17e eeuw voorging in onze streken? De Franse ontdekkingsreiziger Samuel De Champlain kreeg hem voorgeschoteld in 1605 bij de Noord-Amerikaanse Huron-Indianen. Hij was er meteen verzot op, en bracht een lading van de knollen mee. In de verfijnde Franse keuken vond de topinambour meteen navolging, en zo werd hij dé maaltijddrager in West-Europa. Pas na 1700 ging de aardappel de aardpeer steeds meer verdringen.

 

Waarom zou u zich eens wagen aan deze knobbelige kornuit? Ten eerste, hij bevat onder andere calcium, ijzer en vitamine B1. Altijd goed, natuurlijk. Maar er zit een superheld verborgen in dit lelijke eendje: de aardpeer bevat inuline, een soort suiker die NIET schadelijk is voor diabetici. Men gebruikt het als glucosevervanger, maar het is ook goed als prebioticum. Nog niet overtuigd? Aardperen helpen tegen reuma- en jichtklachten. Zeg nu nog eens dat deze knol niks speciaals is!

 

Het kan overigens zijn dat u aardperen aantreft onder heel wat andere namen. We vernoemden al de topinambour, wat eigenlijk de Franse benaming is. Men spreekt ook van de knolzonnebloem, en Engelsen houden het op Jerusalem artichoke. Voor we hier verwikkeld geraken in discussies over het Midden-Oosten: dat is gewoon een verbastering van de Italiaanse naam girasole articiocco. En dat betekent ‘zonnebloem artisjok’. ’t Is maar dat u het weet.

 

Okee, dus u bent overtuigd. U bent gezwind aardperen gaan oogsten en daar liggen die knoeperds nu te blinken op uw aanrecht. En nu? Koken (niet te lang!). Stomen. Bakken, stoven, in de soep en zelfs rauw in salades. Smaakt een beetje naar artisjok – dat wisten die Italianen natuurlijk al lang. Doe eens zot: eet eens een aardpeer!